کد مطلب:320179 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:486
محاکمه علمی عبدالبهاء
لحن نقد گونه ی عبدالبها در نامه به عمه خانم و دعوت او به پذیرش امر بهاءالله با عبارت پردازی های ادبی كه به قصد تفاخر و به رخ كشیدن سواد و نثر ادیبانه در نزد عمه (كه خود ادیبی اریب بوده)، گه گاه عمه خانم را علیرغم صبر و حوصله، از كوره به در برده كنایه هایی به او زده اند تا نشان دهند اغلب عبارات او صرف نظر از بی پایگی محتوایی از سلاست و فصاحت و استحكام و صحت ادبی هم خالی است.
برای نمونه خطاب به او می گوید:
"اگر بخواهد تمام عباراتی كه نگاشته اید جواب آنرا در ضمن آن عبارت بنگارد مطول و مبسوط خواهد شد اولاً باید قلم حك و اصلاح بردارم خط نسخ بر سر آن صفحه گذارم زیرا كه چون قصاید حكیم ریاضی یزدی مفردات آن صحیح است ولی بر مركبات آن معنی مترتب نمی شود الا به رمل و اصطرلاب و تاویل و توجیه!!
خوب است آن نور چشم به این عبارات مراجعه نماید ببیند:
"سكان آن سامان با كمال روح و ریحان و سرور و حبور بی پایان در جهان یزدان محشور گردند "
چه معنی دارد؟!
خدای متعال شاهد حال و گواه مقال است كه در تحریر این عبارات خجالت می كشم. نمی دانم آن احمق هایی كه چنین عبارت ها را می بینند و می خوانند و تمجید می نمایند مگر حس انسانی ندارند كه چرا باید اینان را در زمره ی بنی نوع انسان دانند و نمره آدمیان خوانند:
چشم باز و گوش باز و این عمی حیرتم از چشم بندی خدا ختم الله علی قلوبهم وعلی سمعهم و علی ابصارهم غشاوه و لهم عذاب الیم... " (ص17)
در دنباله باز متعرض اشتباهات ادبی در یك عبارت دیگر او می شود و می گوید:
" اولاً ما از عدم فصاحت و سلاست و ربط عبارات صرف نظر می كنیم و از ارباب دانش و هوش مستدعی ایم كه این عبارات را به میزان صحت و اعتدال سنجیده اگر در او غشی و عیبی نیست بر من، طعن سهل است لعن نمایند... "!!
سپس مانند كسی كه می خواهد از اغلاط ادبی برادر زاده در گذرد و او را در دادگاه منطق با سوالات حكیمانه متذكر و محاكمه نماید تا به هوش آید و بیش از این در این سراشیبی سقوط نكند این پرسش ها را بر سر او می ریزد:
" ثانیاً پس از غمض بصر و صرف نظر از ظاهر عبارات آن نور چشم سوال می نمایم كه:
آیا شما از موهبه خفیه الهیه بی خبرید یا من؟
شما كتمان حق كرده اید یا من؟
شما هوای نفس را بر رضای خدا ترجیح داده اید یا من؟
شما دعوی انا ربكم الاعلی كرده اید یا من؟
شما سبب قتل و هلاكت نفوس مقدسه كه هر یك از اركان دین و اسطوانه آئین بودند شدید یا من؟
شما محرك و موید ابالیس فتنه و فساد بوده اید یا من؟ شما به حضرت ذكر نسبت جهل دادید یا من؟
شما به نقطه بیان كافر شده اید یا من؟
شما به وصی منصوص او جاحد و منكر شده اید یا من؟
شما اغوای جهله و فسقه در قدح و شتم حضرت ثمره (ازل) كرده اید یا من؟
شما نصوصی كه اقلاً پانصد توقیع كه نص قاطع بر وصایت و خلافت آن حضرت در دست است به غیر از ولایات جمع كرده و از مردم گرفته انكار كرده اید یا من؟... " (ص 18)
این محاكمه تاریخی عمه ای آگاه به همه ی وقایع و امور داخلی و خارجی نسبت به برادر و برادر زاده برای همیشه پژوهشگران را سندی متین و مستحكم خواهد بود.
برای نمونه خطاب به او می گوید:
"اگر بخواهد تمام عباراتی كه نگاشته اید جواب آنرا در ضمن آن عبارت بنگارد مطول و مبسوط خواهد شد اولاً باید قلم حك و اصلاح بردارم خط نسخ بر سر آن صفحه گذارم زیرا كه چون قصاید حكیم ریاضی یزدی مفردات آن صحیح است ولی بر مركبات آن معنی مترتب نمی شود الا به رمل و اصطرلاب و تاویل و توجیه!!
خوب است آن نور چشم به این عبارات مراجعه نماید ببیند:
"سكان آن سامان با كمال روح و ریحان و سرور و حبور بی پایان در جهان یزدان محشور گردند "
چه معنی دارد؟!
خدای متعال شاهد حال و گواه مقال است كه در تحریر این عبارات خجالت می كشم. نمی دانم آن احمق هایی كه چنین عبارت ها را می بینند و می خوانند و تمجید می نمایند مگر حس انسانی ندارند كه چرا باید اینان را در زمره ی بنی نوع انسان دانند و نمره آدمیان خوانند:
چشم باز و گوش باز و این عمی حیرتم از چشم بندی خدا ختم الله علی قلوبهم وعلی سمعهم و علی ابصارهم غشاوه و لهم عذاب الیم... " (ص17)
در دنباله باز متعرض اشتباهات ادبی در یك عبارت دیگر او می شود و می گوید:
" اولاً ما از عدم فصاحت و سلاست و ربط عبارات صرف نظر می كنیم و از ارباب دانش و هوش مستدعی ایم كه این عبارات را به میزان صحت و اعتدال سنجیده اگر در او غشی و عیبی نیست بر من، طعن سهل است لعن نمایند... "!!
سپس مانند كسی كه می خواهد از اغلاط ادبی برادر زاده در گذرد و او را در دادگاه منطق با سوالات حكیمانه متذكر و محاكمه نماید تا به هوش آید و بیش از این در این سراشیبی سقوط نكند این پرسش ها را بر سر او می ریزد:
" ثانیاً پس از غمض بصر و صرف نظر از ظاهر عبارات آن نور چشم سوال می نمایم كه:
آیا شما از موهبه خفیه الهیه بی خبرید یا من؟
شما كتمان حق كرده اید یا من؟
شما هوای نفس را بر رضای خدا ترجیح داده اید یا من؟
شما دعوی انا ربكم الاعلی كرده اید یا من؟
شما سبب قتل و هلاكت نفوس مقدسه كه هر یك از اركان دین و اسطوانه آئین بودند شدید یا من؟
شما محرك و موید ابالیس فتنه و فساد بوده اید یا من؟ شما به حضرت ذكر نسبت جهل دادید یا من؟
شما به نقطه بیان كافر شده اید یا من؟
شما به وصی منصوص او جاحد و منكر شده اید یا من؟
شما اغوای جهله و فسقه در قدح و شتم حضرت ثمره (ازل) كرده اید یا من؟
شما نصوصی كه اقلاً پانصد توقیع كه نص قاطع بر وصایت و خلافت آن حضرت در دست است به غیر از ولایات جمع كرده و از مردم گرفته انكار كرده اید یا من؟... " (ص 18)
این محاكمه تاریخی عمه ای آگاه به همه ی وقایع و امور داخلی و خارجی نسبت به برادر و برادر زاده برای همیشه پژوهشگران را سندی متین و مستحكم خواهد بود.